İNSANLIK BENİ HİÇ KORUYAMADI (NARİN)

Koştum ama yetişemedim,

Dünyanın düzeni bozulmuş,

Çocukluğuma gitme kal diyemedim.

Bir daha saçlarımı rüzgâr savuramadı,

Kalemim kâğıda değemedi,

Sabah güneşi gözlerime vurmadı,

Ben bir daha okula gidemedim.

Heyecanlarım tükendi,

Büyüyemedim.

Ben hiç meslek sahibi olamadım

Çünkü ben okuyamadım.

Beni kara toprak sahiplendi,

Beni su, gökyüzü, çiçekler sahiplendi

Ama sevgi sahiplenemedi.

Beni kimseler bulamadı,

Çünkü ben ölmüştüm

Bir taş basmışlardı üzerime

Boynum bükük soğuk ayaklarım ile,

Kırılmıştı kanadım,

Ben toprağa can olmuşum.

Ben gonca iken büyüyemeden

Soldum

İnsanlık beni hiç anlayıp

Koruyamadı

Ben bir daha hiç nefes alamadım…

              AYŞE YALÇIN

Çocuklar ölümsüz olmalıydı oysa. Bir çiçek koparıldı, bir rüzgârın yönü kesildi. Narin, Leyla ve diğerleri. Çocuk olmak ölüm demek değildi. Masumluk denen hakikati yok etmek insanlık değil canilik. Peki şimdi ne olacak? Adaletin keskin hükmü çocuk katillerine veya katiline ne yapacak?

Canını neden niye demeden yakılan Narinin adaleti ne olacak?

Narin olsaydı kimbilir daha neler derdi ..