ÇANAKKALE DESTANI>Güne Özel

ÇANAKKALE DESTANI

Karar verilmişti,Türk’ün devleti yıkılacaktı,
Ülke toprağına Çanakkaleden çıkılıcaktı,
Kadın,erkek ve çocuklara kurşun sıkılacaktı.
Düşman oyununu  imanıyla bozdu Çanakkale
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Düşmanları kanlarıyla püskürtüyordu şehitler,

Kızıl bir renge boyanıyordu cephede lahitler,
Yerine getirildi Allah’a verilen ahitler.
Çakalları ürküten kurt bakışlı gözdü Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Tekbirler inletiyordu o gün aşkla  dağı taşı,
Gözleri yaşartıyordu Türk’ün var olma savaşı,
Tek başına bir orduya bedeldi Seyit Onbaşı.
İmanın çoktu ama imkânın azdı Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Birlik  olmuştu;Fransızı,İngilizi,Yunanı,
Hepsini denize döktü Türk’ün sarsılmaz imanı,
18 Martta yaşanıyordu cengin en yamanı.
O gün toptu,baruttu,dumandı,tozdu Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Mehmedim giymişti üzerine kefen denen kürkü,
Yedi düvelin amacı tarihe gömmekti Türkü,
Bebeler için ninni oldu,dudaklardaysa Türkü.
Mızrabıyla yürekler inleten sazdı Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Gökkubbe “Allah,Allah” sadalarıyla inliyordu,
Melekler ürpererek bu nidaları dinliyordu,
Susayanlar, şehadet şerbetiyle serinliyordu.
Kan olup damla damla toprağa sızdı Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Korkusuzca ölüme yürüyen erleri gördün mü?
Al kanlara boyanmış yatan neferleri gördün mü?
Mehmedin kurşun sıktığı siperleri gördün mü?
Bizi şanlı tarihe götüren izdi Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir  destan yazdı Çanakkale.
…
Azığı biten Mehmetçiğim bir kemik bir deriydi,
Seddül Bahir ve Arıburnu sanki mahşer yeriydi,
Bu; Malazgirt’ten sonra Türkün en büyük zaferiydi.
“Misâk-ı Milli”nin hududunu çizdi Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Gel ey oğul gel şimdi tarihte ki adına bir bak!
Sırtında bebesi cepheye koşan kadına bir bak!
Geliboluda efsaneleşen ecdadına bir bak!
İmanın nuruyla parlayan yüzdü Çanakkale.
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Conk bayırından o gün oluk oluk kan akıyordu,
Mehmedim göğsüne şehadet nişanı takıyordu,
Düşman bile bu cesarete imrenerek bakıyordu.
Süngüsüyle düşmana bir mezar kazdı Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Gülleleri cephelerin üstünden aşırdı düşman,
Sonunda Müslüman Türkün sabrını taşırdı düşman,
Yüz binlerce şehide toslayınca şaşırdı düşman.
Hilal ve yıldızla söylenen son sözdü Çanakkale
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Düşman kurmuştu boğazda hain ve sinsi bir pusu,
Yoktu kalbinde merhameti ve de Allah korkusu,
Genizleri yakıyordu,barut ve yanık kokusu.
Şehitleriyle ciğerler yakan közdü Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Yangın sıçrayıp boydan boya tüm ülkeyi sarmıştı,
Türkü,Kürdü,Lazı,Çerkezi aynı safta çarpıştı,
Patlayan her şarapnel şehadete bir göz kırpıştı.
Efsane olarak dilden dile gezdi Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.
…
Yazsamda sığmaz bu kutlu destan  yüzlerce kıtaya,
Yayıldı namı yedi düvel ile yedi kıtaya,
Düşman umarım düşmez bir daha böyle bir hataya.
İmanın tılsımlı esrarını çözdü Çanakkale,
Şuhedanın kanıyla bir destan yazdı Çanakkale.

ZİNNUR ALDAŞ